Simdi aksam aksam oturur ve Cüneyt Arkin’in Kilicaslan filmini seyrederken konu döndü dolasti ve Bülent Ersoy’a geldi.
Sebebi de Kilicaslan’da Cüneyt Abimizin trambolinden tramboline ziplar ve bilcümle kahpe Bizanslilar’in hakkindan gelirken kullandigi dövüs teknigi: Aslan pencesi seklindeki eliyle düsmaninin yüzüne bir tirmik atiyor ve böylece tek bir sahnede 20 – 50 kisinin hakkindan geliyor…
Ancak bunu seyredip eglenirken aklima birden Bülent Ersoy’un Söhretin Sonu filmindeki gazinoyu dagittigi sahne geldi.. Olay da söyle: Bülent’in asik oldugu herif nisanlisiyla beraber Bülent ve adamlarinin da efkar dagitmakta oldugu gazinoya gelir ..
Bunu gören Bülent Bey kendisini masasina cagirir lakin reddedilir. Bunu kaldiramayan Bülent Bey masayi dagitip adamin nisanlisiyla oturdugu masaya gider ancak nisanli tarafindan sapik olmakla itham edilir.
Bunun üzerine Bülent Ersoy cildirir! O cildirdigi sahneyi belki milyon defa seyretmisimdir ve bence Türk sinemasinin en otobiyografik sahnelerinden biri olduguna yüzde yüz eminim. 🙂
Kedi gibi tirmalarim
Bu arada belirteyim: Bu filmin cekilis tarihi 1981 ve Bülent Ersoy’a bu otobiyografik calismasindan dolayi gercekten büyük saygi duyuyorum. Bugün aradan neredeyse 30 yil gectikten sonra bile kac kisi cikip da kendini böylesine acikca ortaya koyabiliyor?
Sakal birakan adinin sonu do’lu kadinlarimiz mi mesela?
Helal olsun Bülent Abla’ma! Respect!!! 🙂