Cumartesi cumartesi, “eh iste..” bir havada, balkonda takiliyorum…
Önümde laptopum bloglari geziyorum…
Bir bloga rastladim ve cidden hosuma gitti: Stockholm Sendromu…
Hosuma giden sey benimle belli ki benzer bunalimlari yasayan, ama benim aksime belli ki Gavuristan’da daha cok sosyallasebilmis bu hatun kisinin kendini bu kadar tiye alabilmesiydi… Begendim, siz de bakin bence… Bazi yazilari cidden komik… 🙂
Cumartesi’lerin benim bunalimli ruh halimin dibe vurdugu gün oldugunu bundan bir süre önce ve de uzunca bir analiz sürecinin sonunda farkettim…
Bunun belli nedenleri var…
Mesela, insan cok severek calistigi isinde, diger elemanlarin hep haftasonun icin yaptigi planlari isitiyor…
Aileleriyle, arkadaslariyla falan filan takilma planlarini..
Sonra kendisinin bu gavur memleketinde böyle bir sosyal ortam yaratmaya ne ilgisi ne de enerjisi olmadiginin tam bilincinde olaraktan, haftasonunu 40 metrekarelik 1,5 odalik evinde gecirmek üzere Cuma aksami isten cikiyor..
Cuma aksami bir derttir cöküyor… Ama aksam genelde cabuk bittigi icin fazla koymuyor..
Cuma aksamlarina bir cözüm gelistirdim, tavuk gibi saat 22'de yatiyorum...
Cumartesi genelde sabah 3-5 arasi uyanip küfrediyor.. Cumartesi ögleden sonra aksam icin plan yapabilmeyi cok istiyor ama fazla bir alternatif yaratamadigi icin bütün planlar suya düsüyor.. Cumartesi aksam ciddi bir alkol komasina girilerek Allah’in izniyle bu gün de bitirilmis oluyor…
Pazar günleri ben elalemin Cuma günü hissettiklerinin aynisini hissediyorum valla.. Genelde cok mutlu oluyorum… Ertesi gün hafta baslayacak ve de yine cevremde insanlar olacak ya.. Ondan…
Tersine bir dünyada yasiyorum… Isim icin yasiyorum… Yarattigim finansal konstelasyonla oldukca iyi kazaniyorum…
Kazandigim paralari sevgilimle Istanbul’da, Las Vegas’da, Bercelona’da velhasil dünyanin dört bir yaninda catir catir yiyebilmek icin calisiyorum…
Sizce bu hayat güzel mi? Bence güzel olup olmadigini bir yana birakacak olursam… Kesinlikle düzenli degil…
Zaten benim düzen düskünü olup olmadigim da tartisilir…
Velhasil böyle bir ruh halindeyim.. Merak edenler icin yazdim.. Bati Cephesi’nde degisen bisey yok netekim…
Büyüklerimin ellerinden, kücüklerimin gözlerinden öperim… 🙂