Aradan iki hafta gecti gerci ama gec de olsa Istanbul Sonisphere’den (25-27 Haziran 2010/Inönü Stadyumu) aklimda kalanlari aktarmam gerektigine karar verdim..
Öncelikle bizden VIP bilet kiyagini her zamanki gibi esirgemeyen dostumuza buradan kocaman bir selam. 🙂
Cuma aksami: Evdeyiz ve bir türlü karar veremiyoruz.. Metal pek bizim tarzimiz degil ama sözkonusu olan Rammstein. Gitsek mi gitmesek mi tartismasinin neticesinde bayagi gec bir saate cikiyoruz yola.. Hic olmazsa birkac sarki dinleriz diye.. Zor bela VIP girisini buluyoruz.. Iceriye girdigimizde Rammstein konserin son sarkisini söylüyor.. “Eh, ne yapalim, kismet degilmis” deyip biralarimizi aliyoruz.. Allahtan Rammstein fazladan üc sarki daha söylüyor. Show güzel, alev toplari filan, etkileyici yani..
Ama en bomba sahne Rammstein’in solistinin sisme botla seyircilerin tepesinde eller üzerinde gezdirilme sahnesi.. Adam hazirolda botta ayakta durup kitleyi selamliyor.. Benim zevkime göre biraz fazla militarist, ama kitlenin keyfi yerinde..
Neyse cumartesi günü baska isimiz var, gidemiyoruz.. Ama pazar günümüz Inönü Stadyumu’na rezerve.. Saat 16.00 gibi gidiyor ve yerlerimize oturuyoruz..
Sahnede Megadeth var.. “Hmm, biraz fazla gürültülü..” Gürültüye tahammül adina yükleniyoruz biralara.. Gercekten de biralar etkisini gösteriyor.. Yaninda da sucuk-ekmek.. Iste Istanbul’da metal-rock olayi budur!
Sucuk-ekmek ve bira: Istanbul'da rock keyfi böyle en güzel! 🙂
Neyse onlardan sonra Slayer filan cikiyor, paralel olarak da kanimdaki alkol orani yükseliyor..
Kalabalik kitlenin icinde cok komik sahneler var bu arada:
Mesela onbes-yirmi kadar tip daire olusturmuslar “Hobeeey!” nidalariyla birbirlerinin üstelerine dogru kosup Allah ne verdiyse birbirlerine omuz filan atiyorlar.. Kalabaligin icindeki baska bir dairede millet deliler gibi dairenin icinde kosturuyor..
Bir ara saha icine bir ambulans giriyor..
Derken karsi tribünlerden asagiya sarkip alt tribüne atlamaya calisanlar güvenlik tarafindan zor zaptediliyor filan.. Biz VIP’deki seckin kitlemizin icinde güvence altindayiz.. Ve bir daha karar veriyorum: Metal benim tarzim degil.. Tek bir istisnasi var: Metallica! 🙂
Sabirsizlikla Metallica’nin cikmasini bekliyorum. Tek ben degilim bekleyen, kitlede heyecan dorukta.. Stadda sürekli Meksika dalgalari dönüyor.. 🙂
<“Yasak da olsa videoyu You Tube’da yine de seyrederim!” diyenlerdenseniz buyrun linki:
http://www.youtube.com/watch?v=C2VPV76EHuU>
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=C2VPV76EHuU[/youtube]
Derken o büyük an geliyor.. Ve Metallica müthis bir girisle cikiyor sahneye.. Direk ayaktayim.. Kafa da iyi ya, degmeyin keyfime! 🙂
Metallica sahnede kitle ayakta! 🙂
Bu arada “Sahnede Metallica oldugunu nereden bilelim?” diyorsaniz alin size bir de arkadan görüntü:
Metallica on stage: "Metallica loves you Iss-tannn-bulll!"... 🙂
Konser tam bana göre: sürekli eski sarkilarini caliyorlar… Bir-iki tane hic duymadigim var.. Zamanin nasil gectigini anlamadan konser bitiyor..
Alin size bir de Seek & Destroy videosu <Link: http://www.youtube.com/watch?v=WvMxhk-hB6M>:
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=WvMxhk-hB6M[/youtube]
Yillar gecse de sloganimiz hep ayni velhasil: Metallica oley-olleeyyy-ollleyyyy…. 🙂